طلوع انسان، افول دیوارها
با آغاز رنسانس، نگاهی نو به هستی، انسان و طبیعت پدیدار شد. این دوران، که از بطن بحرانهای قرون وسطی زاده شد، حامل نوزاییای بود که نهفقط در هنر و فلسفه، بلکه در شیوۀ دیدن و زیستن در طبیعت نیز انعکاس یافت. اگر در قرون وسطی باغ پناهگاهی درونگرا، کارکردی و محصور بود، در رنسانس به فضایی گشوده، معنادار و حاصل ارادهای آگاهانه برای احیای دوبارۀ درک باستانی از طبیعت تبدیل شد. آنجا که در گذشته دیوارها بلند و اندیشهها کوتاه بود، اکنون دیوارها کوتاهتر میشد و نگاه تا افق امتداد مییافت.

تمثیل حکومت خوب، اثر آمبروجو لورنزتی، ۱۳۳۸- ۱۳۳۹ میلادی.
بیداری طبیعت: بازگشت نگاه انسانی
طبیعت که در قرون وسطی موجودی تاریک، گناهآلود و تهدیدآمیز بود، در رنسانس به عنصری الهامبخش، زیبا و تأملبرانگیز تبدیل شد. روایت فرانچسکو پترارک از صعود به کوه ونتو ــ و نگاه او از قله به گسترهای از زمین ــ نمادی از بیداری نگاه انسانی نسبت به طبیعت گردید. او مینویسد: «فکر میکنی آن روز چندبار برگشتم تا نگاهی بیندازم به قلۀ کوهی که در برابر گسترۀ تأمل انسانی بهسختی بهاندازۀ یک وجب مینمود؟». ازاینپس، طبیعت نهتنها مکانی برای تأمین نیاز، بلکه صحنهای برای درک، تجربه و خلق معنا محسوب میشد.

«این چشمانداز اثر دورر، از نخستین نمونههای نقاشی منظر مستقل در تاریخ هنر غرب است، تصویری که بدون حضور انسان یا داستان مذهبی، صرفاً به طبیعت نگاه میکند. این نگاه تأملی، با روایت پترارک از صعود به کوه ونتو همراستا است و نشاندهندۀ تغییری اساسی در نگرش رنسانسی به طبیعت چون موضوعی شایستهی ادراک، تفکر و بازنمایی مستقل است».
ماخذاحیای الگوی زندگی در ویلا روستیکا و ویلا اوربانا
در دل این نگاه نو، الگوی زندگی دوگانۀ رومی ــ ویلا اوربانا (شهری) و ویلا روستیکا (روستایی) ــ احیا شد. اَشراف نوظهور، مانند خاندان مدیچی، ویلاهایی را در دامنۀ تپهها و حومههای فلورانس بنا کردند که هم مکانی برای استراحت و مطالعه بود، هم جلوهای از منزلت اجتماعی. این ویلاها بر فراز تراسهایی ساخته میشد که به باغهایی منظم و چشماندازهایی دوردست مشرف بود. در اینجا، «بودن» در طبیعت، به معنای «فهمیدن» و «تسلط داشتن» بر آن بود.

Palazo Pitti- Boboli Gardens
پرسپکتیو: دیدن بهمثابۀ ساختن
از بنیادیترین تحولات رنسانس، کشف پرسپکتیو خطی بود؛ علمی که ابتدا در نقاشی و معماری شکل گرفت اما خیلی زود به باغسازی هم راه یافت. باغ رنسانسی همچون نقاشیای سهبعدی طراحی میشد: محوری مرکزی داشت و با تراسها و گیاهان طوری قاب گرفته میشد که چشم را از نقطۀ آغاز بهسوی پایانی ازپیشاندیشیده هدایت میکرد. فوارهای در انتهای محور، مجسمهای در میانۀ مسیر یا دریچهای به چشماندازی دوردست، همگی در خدمت روایت بصری بودند.

Garden of the Villa d'Este in Tivoli
هندسه: نظم بر فراز طبیعت
طبیعت در باغ رنسانس دیگر طبیعتی وحشی و رامنشده نبود. نظم هندسی، در قالب
پارترها ــ باغچههایی با...